فلات ایران

استقرار فلات ایران بر روی کمربند زلزله خیز آلپ – هیمالیا باعث ایجاد تعداد زیادی گسل جوان و فعال شده است. شکل زیر نقشه خطر لرزه ای ایران را نشان می دهد. براساس بیشینه شتاب افقی زمین ایران به چهار محدوده لرزه ای متمایز شده است. همانطور که در شکل دیده می شود، اغلب مناطق کشور در معرض خطر زلزله قرار دارند.

در برآورد خطر زلزله لازم است تا استان های لرزه خیز زمین ساختی که در نزدیکی ساختگاه سازه قرار دارند، مطالعه شوند. با ترکیب اطلاعات حاصل از مطالعات زمین شناسی، زمین ساختی و داده های لرزه ای بر روی یک نقشه می توان نقاطی را تعیین نمود که از نظر توان لرزه زایی مستقل و با مناطق مجاور خود اختلاف داشته باشند.  به این مناطق، ایالت های لرزه زمین ساختی[۱] یا به طور خلاصه ایالت های لرزه خیز گفته می شود. بر این اساس فلات ایران به چهار ایالت اصلی لرزه خیز تقسیم می شود که عبارتنداز

·        کمربند چین خورده زاگرس

·        ایران مرکزی

·        رشته کوه البرز

·        کپه داغ

کمربند چین خورده زاگرس، نواحی جنوب و جنوب غرب کشور را شامل می شوند. در این ناحیه که از خط عمان تا غرب کشور را در بر می گیرد، به هم فشردگی صفحات عربستان و ایران مرکزی چین­خوردگی­ها و زلزله های زاگرس را سبب می شوند. این ناحیه دارای زلزله های فراوان کم عمق (کانون صفر تا ۷۰ متر) با بزرگای متوسط و بعضاً زیاد می باشند. از میان زلزله هایی که در این منطقه به وقوع پیوسته اند می توان به زلزله سال ۱۲۸۷ سیلاخور با بزرگای محلی ۴/۷، زلزله فارسیج با بزرگای محلی ۲/۷ و زلزله ۱۳۳۷ نهاوند با بزرگای محلی ۸/۶ در غرب کشور و در بخش جنوبی این منطقه زلزله­های ۱۳۵۱ قیر و کارزین در استان فارس و زلزله ۱۳۵۶ خورگو در شمال بندرعباس به ترتیب با بزرگای ۱/۷ و ۲/۷ اشاره نمود

با سپاس از دبیر محترم خانم یوسفی